Met mijn Kreidler bromfiets over de Autobahn naar de Edersee

door **harmoldebijvank** » ma apr 02, 2018 7:09 pm

Toen onze kinderen nog klein waren zijn we vroeger meerdere jaren op vakantie geweest naar de Edersee in Duitsland.
We logeerden dan in een huisje in Niederwerbe dat vlak bij de Edersee ligt.
We hebben er prachtige herinneringen aan
De Edersee is een stuwmeer in de rivier de Eder en ligt achter het Sauerland in de buurt van Kassel.
Al enkele jaren liep ik met het plan rond om er een keer op een van mijn Kreidlers heen te gaan.
Vorig jaar (2005) had ik het eigenlijk gewild maar het weer in de vakantie liet toen te wensen over.
Dit jaar leek het weer ook niet echt bijzonder maar ik dacht ik kan wel weer een jaar wachten maar dan is het volgend jaar misschien wel weer pet.
Met mijn zwager Henk Nijland uit Bentelo had ik overlegd dat hij mij ophaalde als ik pech kreeg, het weer echt te slecht werd of niet vol kon houden. Dat ik het niet vol kon houden was ik eigenlijk niet zo bang voor want met lange tochten had ik inmiddels genoeg ervaring opgedaan. Geen probleem zij hij ik blijf de hele dag wel bij de telefoon.
Eigenlijk was ik van plan er 3 dagen heen te gaan maar gezien het weer heb ik er 2 van gemaakt.
Ik had de route uitgestippeld op een gekopieerde toeristen kaart en ook nog beschreven.
Dinsdag 8 augustus (2006) was het zover. Het weer was vrij fris en bewolkt. Het zou niet warmer worden dan een graad of 16
Om halfzeven in de ochtend ben ik vertrokken en werd uit gezwaaid door mijn vrouw die dacht he he eindelijk een paar dagen rust.
Via Bornerbroek, Delden, Boekelo ben ik in Glanerbrug de grens overgestoken naar Gronau.
Toen via de plaatsen Ochtrup Steinfurt en Borghorst naar Münster.
Dat het niet eenvoudig is om in grotere plaatsen op je brommertje de weg te vinden wist ik al,
maar het volgende verhaal spant de kroon.
In Münster was ik compleet de weg kwijt. Ik vroeg de weg bij een benzinestation Ik moest de 51 op werd me uitgelegd.
Dus ik de 51 op. Toen ik een paar km op de 51 was had ik het gevoel dat er iets niet klopte maar wat precies wist ik niet.
Daar kwam ik heel snel achter toen ik boven de weg een groot blauw bord tegen kwam met het symbool van een Autobahnkreutz: AUTOBAHNKREUTZ MÜNSTERSÜD 2 KM.!!!!!
De schrik sloeg mij om het hart. Wat nu? Ik stond dus op de vluchtstrook ik dacht ik til de brommer over de vangrail naar de andere kant. Dit bleek geen optie want ik kreeg nauwelijks het achterwiel van de grond als ik hem probeerde op te beuren.
Toen kreeg ik een idee: ik zet de brommer anders om en rij dan uiterst links tegen het verkeer in over de vluchtstrook terug.
Zo gezegd zo gedaan. Ik was nog geen 300 mtr. op weg toen er een politieauto aankwam met blauwe zwaailichten. STOPPEN!!!
Ik moest uitleggen hoe ik hier gekomen was. Ik vertelde hen dat ik de weg kwijt was en dat ik in eerste instantie dacht dat ik op een weg reed met een zg. Mehrzweckstreife (Dat is een weg met een dikke doorgetrokken streep waar achter het langzame verkeer rijd) tot dat ik het bord van Autbahnkreutz had gezien. Ondertussen dat ik mijn verhaal vertelde zag ik de ene agent met zijn hoofd schudden en hoorde hem hardop denken die blöde Hollander.
Ik moest mijn identificatie en rij en verzekering bewijs inleveren. A passant werd me nog even verteld dat mijn kentekenplaat niet in orde was (Ik dacht krijg nou wat: die is gloed nieuw).
Ze trokken zich terug in de auto en telefoneerden dat het een lieve lust was. Daar stond ik.!
Na 10 min kwamen ze terug en vertelden me in dat er een collega aan kwam en dat ze me dan samen naar een in de buurt gelegen raststätte brachten. Daar kon ik dan weer op een normale weg komen
Daar ging het heen (over de vluchtstrook) De heren die me aangehouden hadden reden voor me uit met zwaailichten dan ik op mijn Kreidlertje en achter mij de collega’s die ze hadden opgeroepen ook met zwaailichten. Ik vond het nog mooi ook.
Maar ondertussen had ik mijn papieren nog niet terug, en kneep hem toch wel een beetje ik zag me al achter de tralies zitten of een dikke boette van 2-300 Euro betalen.
Toen we bij de raststätte aankwamen kreeg ik mijn papieren terug. Gelukkig.
Ze vertelden me dat ik een verwarnung (=waarschuwing) kreeg van 20 euro. Of ik dat contant wilde betalen.
Maar de agent was nog niet eens uitgesproken of ik had hem de 20 euro al in zijn handen gedrukt. Dat viel mee!!.
Het minimale was toch wel 200 euro waar ik op had gerekend. (Toch schappelijker als in Nederland)
Over de kentekenplaat werd ook niet meer gepraat Ze vroegen me waar ik heen moest. Ik kreeg te horen dat ik helemaal verkeerd zat. (Daar was ik zelf ook al wel achter).
Ze deden me het voorstel achter hen aan te rijden naar een punt vanwaar ik dan verder kon rijden.
Dat was nog eens service! Ik nam het graag aan. Zo hebben ze me denk ik een km of 6 weggebracht en toen gezegd dat ik immer gerade aus moest en dat ik dan in de plaats kwam waar ik heen moest (Albersloh)
Ik heb hen vriendelijk bedankt. Al met al was ik een dik uur kwijt dat viel dus nog mee.
Via Sendenhorst en Vorhelm kwam ik in de volgende plaats van enige betekenis Beckum.
Het was een vrij saai stuk behoorlijk vlak en weinig bossen.
Hetzelfde gold eigenlijk voor het volgende traject naar Lippstadt. Al werd het voor Lippstadt heuvelachtiger.
Na Lippstadt werd het het bergachtiger. Het weer werd er echter niet beter op er kwam een fikse bui opzetten
Ik zocht een schuilplaats en vond die onder het afdak van een boerenschuur langs de weg. Het water kwam met bakken uit de lucht. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om even een boterhammetje te eten. Na ca een kwartier werd het droog, de zon kwam er zelfs nog even door en ik vervolgde de tocht naar Büren.
Na Büren volgde een van de mooiste stukken van de tocht. De kronkelige weg liep parallel langs het riviertje de Alme. Dan weer reed je langs het riviertje dan weer zag je het riviertje beneden je als je over een heuvel reed.
Prachtig, ondanks het iets mindere weer.
Het rijden door het bergachtige gebied was een geweldige ervaring tegen de hellingen op meestal in z’n twee soms in z’n een.
De afdalingen waren een stuk lastiger. Het remmend vermogen van de motor is weinig.
Het beste ging het nog vond ik met de max. snelheid en het gas half dicht en dan geregeld bijremmen De motor viertakte dan wel veel maar met het gas vol open, draaide de motor over z’n toeren dat leek mij nou ook niet bepaald goed.
Voor de zekerheid had ik wel een scheut extra olie aan de benzine toegevoegd.
Op een gegeven moment kwam ik aan in Madfeld Hier was een wegomleiding en raakte de weg kwijt.
Gelukkig waren er geen autobahnen in de buurt wat dat betrof kon het dus niet fout gaan.
Na enig gevraag (Ja ik kan toch wel een beetje Duits) kwam ik weer op het goede spoor en vervolgde de tocht naar Korbach. Dit was ook een prachtig stuk. Het einddoel het plaatsje Niederwerbe kwam in zicht. Maar ik was er nog niet want ik raakte weer fiks de weg kwijt. Om ongeveer halfvijf kwam ik dan toch in Niederwerbe aan.
Het eerste wat ik deed was een overnachtings plaats zoeken voor mijzelf en natuurlijk ook voor mijn trouwe Kreidler! Ik zocht een pension maar de meeste waren vol of wilden de moeite niet doen voor een nacht.
Op een camping was geen optie want in militaire dienst ben ik allergisch geworden voor het slapen in een tent.
Uiteindelijk werd het een hotel. Het was nou niet bepaald goedkoop maar een belangrijk iets was dat mijn Kreidler in de garage van de eigenaar kon overnachten dat was ook wat waard. Eerst belde ik even met thuis dat ik goed was overgekomen. (Het verhaal van de Autobahn heb ik maar even voor me gehouden.) Na me een beetje te hebben opgeknapt ben ik gaan toeren door de omgeving en kwamen de herinneringen van vroeger weer boven, een prachtig gevoel.
Tegen achten ben ik terug gegaan naar het hotel en na iets te hebben gegeten om halftien uur naar bed gegaan, en als een blok in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ik om zes uur wakker en het eerste wat ik deed naar buiten kijken.
Het weer leek beter dan gisteren.
Na een fikse ochtend wandeling (want van het rijden op een Kreidler wordt je niet echt lenig) en na het ontbijt ben ik gaan toeren door de omgeving. Na een paar uur ben ik begonnen aan de terug reis.
Het weer was beduidend beter dan gisteren de zon was althans meer te zien.
Ook het zoeken van de weg verliep een stuk beter al kwam ik in Münster weer bijna op de autobahn terecht
(Wat heb ik met Münster?)
Om halfzeven kwam ik bij Henk mijn zwager in Bentelo aan om hem te bedanken dat hij twee dagen bij de telefoon gezeten had. Ik kwam net op tijd want mijn schoonzus had het eten klaar ik kon zo aanschuiven!
Na nog even te hebben nagepraat moest ik nog de laatste 25 km naar huis, waar ik om negen uur aankwam.
Zonder pech. (nou ja alleen het moertje van de tellerkabel op de teller aandrijving was losgelopen)
Maar wat belangrijker is en ik zeg het er toch altijd maar weer bij: zonder ongelukken.
En dan denk ik toch nog even terug aan het avontuur op de autobahn.
Ik kan terug kijken op een bijzondere ervaring alleen het weer had beter gekund maar dat heb je niet in de hand.
Ik droom er van nog eens een reis te maken naar de Noordkaap (zie enige uitgaven terug in het blad Bromfiets gemaakt op drie Puchjes) of Route 66 in Amerika.(Jawel op een Kreidler natuurlijk)
Of een tocht door de Alpen zoals je in vorige uitgaven van ons clubblad hebt kunnen lezen gemaakt door Gerhard Beumer † (drie passentocht in de Zwitserse Alpen) , Alfons Leferink (ook in de Zwitserse Alpen) en Gerard Kuipers en z’n kameraad in de Franse Alpen.
Ook het verhaal in de vorige uitgave van de twee broers die op hun Kreidlers met vakantie in 1966 naar de Alpen zijn geweest sprak me wel aan.
Wie weet komt het er ooit nog eens van…….

Hieronder een aantal foto's (Klik er op voor een vergroting)