Sinds de eerste buitenlandse trip van onze club naar de Möhnesee ben ik niet meer mee geweest met een dergelijk weekend. Waarom niet weet ik eigenlijk zelf niet,maargoed soms lopen dingen zo als ze lopen. Dit jaar vond ik dat het maar eens moest gebeuren.
Vrijdag 29 mei ben ik om 07.30 uur op mijn 72er vertrokken naar Wim Heerink. Gelukkig was het wel droog maar aan de frisse kant.
Met Wim ben ik de auto meegereden naar Dasburg. Ook Alfons Assink zat bij Wim in de auto. In de aanhanger stonden de RS van Wim en mijn brommer. De brommer van Alfons Assink stond bij Thomas Beumer op de aanhanger. Toen de Rs van Wim en mijn brommer waren opgeladen zijn we richting Gerhard en Thomas Beumer gegaan. Met z’n vijven zijn we toen richting Dasburg vertrokken.
- Gereed voor vertrek
Onderweg op een parkeerplaats troffen we nog enkele mede bedevaartgangers: Johan ter Avest met zijn partner en Han Ordelmans.
Om ongeveer 12.30 uur kwamen we in Dasburg aan. Er waren al meerdere deelnemers aanwezig. Na een parkeerplaats gevonden te hebben en we onze spulletjes naar de kamers hadden gebracht , zijn we om 13.30 uur begonnen aan de eerste tocht uitgezet door Wim Top.
- We zijn er
Het weer was niet al te best het miezerde en soms regende het echt en het was koud maar goed het was niet anders.
Het ging direct al stijl naar boven en mijn brommer kreeg het zwaar voor de kiezen.
In z’n één naar boven en dan nog met moeite, heel veel moeite.
Iedereen schoot me voorbij.
Het 3 voetversnellingen blok van mijn brommer is voorzien van een standaard bromfiets cilinder waar niets aangevijld is, met een 12mm carburateur. De kettingwiel verhouding is 12/36. Het was maar goed dat ik een 12 tands voortandwiel gemonteerd had in plaats van 13 waar ik normaal mee rij want dan was het nog erger geweest .
Op een gegeven moment trok mijn brommer voor geen meter meer, als ik gas gaf zakte het toerental in elkaar. Ik dacht gelijk (zwartkijker als ik ben) dat was het dan, einde weekendje Dasburg (het was trouwens de eerste keer in de 16 jaar dat ik lid ben dat een van mijn brommers me in de steek liet).
Ik kon dus niet meer verder. Peter Slingerland kwam bij me wat is er aan de hand Harm ??
Hij komt niet meer op toeren zei ik. Hij de hand voor de uitlaat, er zit bijna geen druk op de uitlaat zei hij. De demper er uitgeschroefd starten…….op volle toeren. Tegelijkertijd kwamen er allemaal stukjes kool uit de uitlaat die loskwamen van de buitenkant. Na even zonder demper een stukje te hebben gereden zodat alle kooldeeltjes er uitkwamen. Na de demper er weer ingeschroefd te hebben liep hij weer prima. Ik vond het een knap vervelend voorval, ik had de demper en het eindstuk van de uitlaat deze winter wel schoon gemaakt maar de uitlaat zelf niet!! De tocht verliep verder zonder problemen alleen kon ik niet mee komen met de rest bergopwaarts, die hadden of een RS of een flink opgevoerde brommer.
Op een gegeven moment kwamen we aan in een plaatsje aan om een bakkie koffie te doen.
- Pauze voor een kopje koffie
Terstond kwam er nog een Nederlandse bromfietsclub het marktplein op rijden deze hadden het zelfde idee als wij. Ik weet niet meer waar ze vandaan kwamen maar aan hun taal te horen kwamen ze uit Brabant of Limburg. Inmiddels was het droog geworden maar het was nog zeer aan de frisse kant.
Na een uur zijn we weer vertrokken en belanden we bij de waterkracht centrale in Vianden. Hier was ik al meerdere malen geweest. In 1991 toen we met de kinderen op vakantie in Luxemburg waren en in 2008 toen ik een solo trip naar Luxemburg heb gemaakt. Als je van techniek houd is de centrale het bekijken waard. Je kunt weliswaar niet overal dicht bijkomen maar veel wordt uit de doeken gedaan op de wanden van de tunnel naar de turbines toe. Ondermeer over de bouw in vroegere jaren.
- Bezoek aan de centrale in Vianden
Reeds in 1925 werden de eerste studies gemaakt voor de opwekking van elektriciteit door gebruikmaking van het water van de Our. Het plan voorzag in een stuwdam van 106 meter hoogte bij Stolzemburg. Dit plan kon wegens de toenmalige moeilijke politieke situatie niet verwezenlijkt worden. Na de tweede wereldoorlog werden de plannen opnieuw ter hand genomen. In 1951 werd de "Société Electrique de L'Our" (SEO) opgericht. De voornaamste deelnemers waren de Luxemburgse staat en het Rheinisch - Westfälisches Elektrizitätswerk A.G. (RWE). Men begon met de aanvang van de bouw in 1959, en de officiële opening vond plaats in 1964.
De werking van een dergelijke centrale staat in clubblad nr. 2013-3 (Juli 2013)
Na een beetje rond te hebben gekeken zijn we na ca 45 min weer vertrokken.
De tocht ging nu richting ons hotel.
Vlak voor de eindstreep kreeg Henk Hendriks panne in de vorm van een lekke band.
Hij kon er echter nog net de eindstreep mee halen.
Met een paar man hielpen we Henk het wiel eruit halen en toen de band er af.
Wat we toen zagen deed ons allen versteld staan van verbazing : er zat een (fiets) bandafnemer tussen de binnen en de buitenband, die had door wrijving het lek veroorzaakt !! Niet te geloven, hoe raakt zo’n bandafnemer daarin verzeilt .
- De (fiets) bandafnemer in de buitenband
Omdat de buitenband ook beschadigd was besloten we hier een plakpleister in te plakken. Toevallig deden we dit met een pleister met een blauwe rand. Van de aanwezige fietsenmaker
Wim Top kregen we een compliment : goed werk jongens een blauwe pleister voor reparatie van de buiten band. Niemand wist wat hij bedoelde. Hij legde ons uit dat de plakstickers met een blauwe rand voor een buitenband waren en die met een rode/oranje rand voor een binnenband !! Krijg nou wat, dat had ik nog nooit gehoord en de mede helpers ook niet. Weer wat geleerd. Daar bleef het echter wat het leren betreft niet bij. Bij het monteren van de buitenband zei Wim Top let op jongens de stip op de buitenband behoort bij het ventiel te zitten. Dat wisten we ook niet (Ik niet tenminste). Het schijnt dat hier minder materiaal zit (of anders verdeeld) om onbalans door het ventiel tegen te gaan. Na het wiel weer in het frame gemonteerd te hebben was het lekke band probleem opgelost. De tocht van deze middag was ongeveer 62 km
Het werd zoetjes aan tijd om te gaan eten. Daar hadden we wel zin in.
We kregen een soort dagmenu dat bestond uit een echte schnitzel met daarbij behorende friet aardappelen en groente. Het smaakte prima.
Na het eten zijn er nog een aantal van ons (voornamelijk de snelle rijders) een tochtje van ca 40 km gaan maken door de omgeving. Ik zelf heb met Wim top en Herman van Hoorn een wandeltrip gemaakt naar de oude Burcht ruïne welke hoog boven Dasburg uitsteekt. Deze ruïne is zeer oud en wordt al in 1222 in de geschiedenis boeken genoemd. Ook schijnt er nog een verband te zijn met ons koningshuis de Oranje Nassau’s. Heden ten dage kun je het huren voor feestjes enz. Detail is nog dat in 2012 een gedeelte van een muur is ingestort en op de onderliggende weg de B410 is terecht gekomen.
Na de wandeling hebben we gezellig in het café nagepraat waarbij het natuurlijk over cilinders carburateurs enz. ging. Toen was het bedtijd.
- Gezellig babbelen
- Ook de partners vermaken zich prima
De volgende ochtend stond het ontbijt om acht uur voor ons gereed in de vorm van een buffet.
Dan sta je in de rij om wat op te halen en dan hoor je mensen praten over cilinders carburateurs enz. Het was net of het gesprek van de vorige avond zo aan de ontbijttafel werd voortgezet.
- Heerlijk ontbijt
Om negen uur was de start van de tweede toertocht ditmaal uitgezet door Thomas Beumer.
Het weer was gelukkig droog maar het was toch nog weer fris.
Het was direct weer klimmen geblazen, ik kon amper met de rest mee komen er waren hellingen bij waarvan ik dacht hij stopt er nog mee , in z’n een zakte het toerental nog merkbaar terug. De route verliep als volgt Dahnen, Tintesmillen, Kalborn, Lieler, Ouren
Harspelt, Lützkampen en Welchenhausen naar Oberhausen om bij hotel restaurant Oberhausen koffie pauze te houden.
- Sanitaire stop
Ik vond dat wel leuk omdat ik hier in 2008 tijdens mijn solotrip naar Luxemburg heb gelogeerd. Echter er was geen plaats voor ons omdat er meen ik een andere groep zou komen. De eigenaar van het hotel was wel zo vriendelijk om ons naar een ander adres te verwijzen : iets verderop bij een camping vlak in de buurt aan het riviertje de Our. Het was een goed adres. Er was daar ook nog een groep motorrijders uit Holland en wel uit Salland, mijn geboorte streek.
- Pauze bij camping International
Na de koffie en natuurlijk appelgebak gingen we verder via Leithum, Beiler, Burg Reuland, Alster, Lommersweiler naar St.Vith hier werd een tankstation opgezocht want met name bij de eitank Kreidlers was de bodem van de tank aardig in zicht. Toen iedereen de tank weer vol had ging de tocht verder naar Mackenbach.
- Zonder benzine gaat het niet
En vandaar naar Schoenberg waar we de lunchpauze hebben gehad. De meesten van ons zetten zich achter een bord echte Belgische frieten of een broodje bal. Ik zelf wilde graag friet met een kroket erbij maar een kroket schijnt men in België niet te kennen, de ober keek mij zeer verbaasd aan. Nou ja dan maar geen kroket.
Na een uur zijn we weer op onze Kreidlers gestapt en zijn we Bleialf, Brandscheid, Habscheid, Hallert, Masthorn, Huf Hickeshausen, Arzfeld, Irrhausen, Reipeldingen, Haustrich en Dahnen terug gereden naar ons hotel in Dasburg. We hebben die dag 142 km gereden.
- Weer terug bij het hotel
S’avonds was het tijd voor een bbq. De eigenaar van het hotel had hier voor een speciale plek.
Compleet met een kampvuur en een overdekt schuurtje (Hotel zur Post) voor de drankjes enz.
Jammer dat het fris was, maar het was gelukkig droog. Er was ook nog een andere motor groep aanwezig, een van hen had een gitaar bij zich wat de sfeer zeer ten goede kwam.
Toen het toch te koud begon te worden hebben we met z’n allen nog een poosje nagezeten in het hotel en toen was het weer bedtijd.
- Als s'avonds het kampvuur brand
S’morgens om 8 uur stond het ontbijt buffet alweer voor ons gereed.
Om 9 uur vertrokken we voor de laatste rit van onze buitenlandse trip. Deze keer had Peter Slingeland de rit uitgestippeld. Het weer leek iets aangenamer dan de dagen ervoor, maar was niet zo fraai als de voorspellingen waren geweest.
De rit ging in de richting van Vianden waar we op een gegeven moment stopten om van het uitzicht te genieten. Je kon in de verte het bovenbassin van de centrale zien.
- ,,sjekie,, pauze en genieten van het uitzicht
De rit verliep ongeveer als volgt: Preischeid, Sevenig, Dauwelshausen, Rodershausen, Waldhof/Falkenstein, Keppeshausen,Putscheid, Weiler Merscheid Holzthum naar Kautebach .Hier hielden we een koffie appeltaart pauze. Hier heb ik ook een paar mooie foto’s gemaakt van mijn brommer met op de achtergrond een riviertje met een brug.
- Koffie met appeltaartpauze
Na ca 45 minuten vertrokken we richting Wiltz, Enscherange naar Drauffeld. Hier kreeg de brommer van Alfons Assink last van een kapotte bougie. Na de laatste plaatsjes Neidhausen, Hosingen en Rodershausen kwamen we terug bij ons hotel in Dasburg, en hadden we toch nog weer 79 km gereden
Het verbaasde me toen we terug kwamen van deze laatste rit dat iedereen direct begon zijn RS / brommer op te laden en haast had naar huis te gaan. Ik had het leuk gevonden dat we met elkaar nog even nagezeten hadden.
- De laatste rit is voorbij brommers opladen en dan naar huis
(Later is mij de reden ter ore gekomen : Toen de eersten terug kwamen bij het hotel kregen die van de vrouwen te horen : waar bleven jullie ? Jullie zouden om twaalf uur al terug zijn het is nu al half twee. Als ik zo’n uitspraak hoor weet ook ik uit eigen ervaring hoe laat het is. Dan kun je maar beter inpakken en wegwezen.)
Zelf heb ik nog wel met een paar man even nagezeten. Om ca 14.30 uur zijn we richting Nederland vertrokken. Thomas Beumer met zijn vader voorop en wij (Wim Heerink Alfons Assink en ik er achter aan) Hoe dichter we bij huis kwamen hoe slechter het weer werd. (S’morgens had ik al op de TV Oost app. gelezen dat er diverse activiteiten in Overijssel vanwege de te verwachten wind en regen waren afgelast).
Onderweg haalden we Martin Brinkerink nog in en heb er een mooie actiefoto van kunnen maken.
- Actiefoto: Inhalen martin Brinkerink
Tegen 18.30 kwamen we bij Alfons Assink aan en hebben we de RS van Alfons en mijn brommer afgeladen.
Na bij Alfons nog even een kopje koffie te hebben gedronken ben ik naar huis gegaan.
Uit eindelijk ben ik de laatste 6 km voordat ik thuis was toch nog behoorlijk nat geworden.
Ik denk dat we kunnen spreken van een geslaagd weekend. Als ik volgend jaar weer mee ga moet ik misschien toch een iets grotere cilinder monteren met groter carburateur.
Ik heb nog een 2,9 pk misschien is dat net voldoende.
Hierbij bedank ik (en ik denk namens alle deelnemers) de organisatie voor het organiseren van dit mooie weekend, dat mijns inziens goed is verlopen en gelukkig zonder ongelukken.
Harm Olde Bijvank
- Commentaar overbodig !
